Konstrukcja i prędkość są głównymi czynnikami wpływającymi na wielkość zniszczenia (odkształcenia) oraz na czas, w jakim to zniszczenie dokonuje się.
Dla lepszego uzmysłowienia zjawiska samochód można poglądowo przedstawić w postaci składu kolejowego. W takim przedstawieniu wagony są porównywalne do różnych części samochodu uszeregowanych w określonym porządku (zderzak, chłodnica, wentylator, silnik itd.). ściany zaś wagonów — jako elementy mocujące części samochodu (śruby, spawy).
W wielu filmach pokazywano dramatyzm zderzenia pociągów. Pociągi już zderzyły się, lecz ruch wagonów odbywa się nadal: one nabiegają na siebie, zgniatają się, przewracają się, zsuwają się z szyn, a w końcu wszystko zamiera. Gdzieś w środku znajduje się stos powyginanego metalu, a z obu stron od niego harmonijny rząd nieuszkodzonych wagonów. Tak samo przebiega zderzenie samochodów. Energia, którą mają one w momencie zderzenia, powinna zostać wytracona (pochłonięta, rozproszona). Następuje zgięcie zderzaka, reflektorów, przedniej części nadwozia, a dalej następuje przemieszczenie silnika; a jeżeli zapas energii jest: jeszcze dostatecznie duży, to następuje zniszczenie ramy i kabiny samochodu.
Interesujące byłoby dokonanie rozkładu pochłanianej energii przez poszczególne elementy konstrukcji (na podstawie ich właściwości mechanicznych i sposobu mocowania). Czas wytracania energii (odkształcenie danego elementu) rozkłada się następująco: zgniecenie zderzaka — 0,01 s, zgniecenie reflektorów— 0,002 s, zgniecenie chłodnicy — 0,003, zgniecenie maski silnika— 0,005 s, zgniecenie wentylatora — 0,0008 s, przemieszczenie silnika — 0,008 s, dalsze odkształcenie nadwozia i przemieszczanie silnika 0,03 s. Sumaryczny czas trwania odkształceń wynosi 0,0588 s dla prędkości zderzenia około 50 km/h.