Prędkość i energia charakteryzujące drugą fazę zderzenia

Prędkość i energia charakteryzujące drugą fazę zderzenia. Przemieszczenie samochodu po zderzeniu rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu działania impulsów siły uderzenia i dlatego graniczne warunki końcowe fazy właściwego zderzenia są granicznymi warunkami początkowymi fazy następującego po zderzeniu przemieszczenia samochodu. W razie jednowymiarowego zderzenia (np. czołowe zderzenie, uderzenie z tyłu lub uderzenie w przeszkodę pod kątem 90° do niej), dla którego współczynnik odbicia jest praktycznie równy zeru, tor następującego po tym przemieszczenia samochodu stanowi ruch postępowy samochodów uczestniczących w zderzeniu w jednym kierunku z wspólną prędkością.
W razie dwuwymiarowego zderzenia moment pędu samochodu, który na ogół jest niewielki do chwili zderzenia, zwiększa się podczas zderzenia w procesie zmian energii kinetycznej samochodów.
Energia kinetyczna początku drugiej fazy wytraca się na pokonanie oporów tarcia toczenia opon o powierzchnię drogi, aż do całkowitego zatrzymania samochodu. W przeciwieństwie do bardzo krótkiej fazy właściwego zderzenia, ta faza trwa względnie długo i kierowca samochodu może w pewien sposób wpływać na tor ruchu, wykorzystując, organy kierowania lub układ hamulcowy. Zachowanie się samochodu podczas zderzenia i następującego po nim przemieszczania jest analogiczne do zachowania się ciała sztywnego, dzięki czemu teoria dynamiki ciała sztywnego może być z powodzeniem zastosowana do analizy przemieszczeń samochodu w obu fazach zderzenia. Energia kinetyczna samochodu, którą miał on przed zderzeniem, wytraca się zarówno podczas właściwego zderzenia, jak również podczas następującego po nim przemieszczania samochodu. Ciekawym zagadnieniem jest określenie ilości energii zużywanej w każdej z obu faz zderzenia.
Suma geometryczna tych prędkości w końcowej fazie właściwego zderzenia stanowi warunki początkowe toru, po którym następnie przemieszczają się samochody.