Technika obracania kierownicą

Po kręceniu kierownicą poznać mistrza, a efekty – dobry tor jazdy i panowanie nad samochodem – natychmiast są widoczne. Wiele jest technik obracania kierownicą. Jedne nadają się do jazdy po torze wyścigowym lub w rajdach, inne na co dzień, a niektóre… nie nadają się do niczego. Niestety, te ostatnie są najpopularniejsze – skutek obowiązującego systemu … Czytaj dalej „Technika obracania kierownicą”

Po kręceniu kierownicą poznać mistrza, a efekty – dobry tor jazdy i panowanie nad samochodem – natychmiast są widoczne.

Wiele jest technik obracania kierownicą. Jedne nadają się do jazdy po torze wyścigowym lub w rajdach, inne na co dzień, a niektóre… nie nadają się do niczego. Niestety, te ostatnie są najpopularniejsze – skutek obowiązującego systemu szkolenia kierowców.

Jak efektywnie posługiwać się kierownicą? To zależy od celu. Wyróżnijmy trzy podstawowe zadania do wykonania kierownicą podczas jazdy, a więc i trzy różne przeznaczenia technik obracania kołem. Wariantów tych ostatnich może być wiele, ale powinny być wzajemnie zgodne, by łatwo przechodzić od jednej do drugiej. Np. gdy próba przejechania łagodnego zakrętu kończy się poślizgiem kół tylnej osi i konieczna jest niezaplanowana błyskawiczna kontra.

•    Jazda na wprost, tuki, korekta toru jazdy
Dłonie trzymamy na poziomej średnicy kierownicy (na godz. 9 i 3), a więc – w większości nowoczesnych aut – kciuki opierają się o ramiona kierownicy i obejmują jej wieniec. Ręce powinny trzymać kierownicę, a nie bezwładnie zwisać na kole. Niektórzy zawodnicy wolą pozycję bliżej godz. 10 i 2, pozwalającą na mocny uchwyt dziesięcioma palcami, który zapobiega wyrwaniu koła z dłoni, np. podczas intensywnego przyspieszania na nierównej nawierzchni. Jednak w samochodach wyposażonych w silnie działające wspomaganie układu kierowniczego najlepiej stosować pozycję na godz. 9 i 3. Oprócz doskonałego wyczucia przyczepności przednich kół możemy jeszcze, nie odrywając dłoni od kierownicy, obsługiwać dźwigienki kierunkowskazów, wycieraczek, tempomatu itp.
Taka pozycja rąk zapewnia największą precyzję prowadzenia – nawet przy dużych prędkościach dokładnie korygujemy tor jazdy. Ustawienie dłoni na godz. 9 i 3 pozwala też na precyzyjne prowadzenie auta po łukach o dużym promieniu – nie musimy odrywać rąk. Tę technikę stosujemy na krzywiznach drogi, wymagających obrócenia wieńca o kąt nie większy niż 90°.